Het dagritme hier en een nieuwe ruiter op stal

Morning sunshine!

Het scheelt dat ik een ochtendmens ben, anders was ik tegen deze tijd compleet afgedraaid geweest. Deze week rammelt mijn wekker elke dag om halfzeven, waarna ik uit bed spring (ja, echt) om vervolgens eerst mijn shake klaar te maken, die mee te nemen naar de douche en dan de rest van mijn ochtendritueel af te draaien. Om zeven uur sta ik dan in de keuken om de tafel (verder) klaar te maken en alvast boterhammen te smeren voor Stine, Lotje en Enni. Het voordeel van twee maanden hier zijn is dat ik hun vaste recepten inmiddels ken. Als Tanja al vroeg naar haar werk gaat, haal ik vervolgens de tweeling uit bed (Enni is meestal al wakker). Dat is een ervaring op zich. Stine is meestal net wakker, maar Lotje is een vaste slaper en wordt alleen maar wakker als ze uit bed getild wordt. Dat doe ik dan ook. Als een aapje hangt ze dan tegen me aan en ja, dit is absoluut cliché, maar met zo'n klein meisje tegen me aan de dag beginnen is toch echt wel heerlijk!
Vervolgens gaan we ontbijten. Lotje is een beetje als mijn tweelingzus: in het begin niet al te veel tegen zeggen. Ze krijgt er nog net uit dat ze jam op brood wil, om tien minuten later volledig wakker te zijn en de grootste verhalen af te steken. Als het ontbijt klaar is, gaan we hopsakeetje hofmaarschalkje naar boven om aan te kleden. Die kreet komt overigens uit De Leeuwenkoning, als Zazu door de hyena's bijna verschalkt wordt: "Hopsakeetje hofmaarschalkje, lekker in de pruttelpan!" Ik zeg dat te pas en te onpas hier, vooral als de kabouters er een beetje vaart in moeten zetten, en ze vinden het grappig, maar het mooiste is wel dat het WERKT.
Zodra iedereen aangekleed is, worden de tanden gepoetst en doe ik hun haar (een simpel staartje of vlechtje, want voor meer moet je eerder je bed uit).
Als een ieder vervolgens klaar is om te gaan, ruim ik de keuken op en begin ik aan de was (dat is altijd veel, maar wat wil je met vijf meiden). Om halftien ga ik dan pianospelen en om elf uur ga ik of lezen, of Boer Zoekt Vrouw terug kijken, of hardlopen.

Daarna breekt de middag aan en die begint met koken. De laatste tijd kook ik vaak en dan eten we om ongeveer kwart voor één. Na het middageten is het voor de oudere meiden tijd voor huiswerk, waarna ze om drie uur hun pony's binnen moeten halen en moeten opstrooien. Om kwart over drie halen Tanja en ik samen met Geza en Mattheo (de twee stalmedewerkers) de negentig paarden binnen. Hier op stal hebben ze één grote stal (met 35 boxen aan beide kanten) en een kleine stal (met nog 20 boxen). De paarden gaan elke dag om kwart over zeven het land op (ze hebben een gigantisch weiland waar ze naar hartelust kunnen grazen, spelen en dollen) en worden om halfvier weer binnen gehaald. Geza staat dan bij de staldeur, laat de paarden in groepjes van ongeveer vijf naar binnen en wij openen dan de staldeuren voor de paarden, waarna ze er zelf in lopen (of niet, en dan moet je erachteraan).
Vaak zijn er ook wat klanten wel aanwezig die net gaan rijden of net gereden hebben. Die helpen dan ook wat mee. Daarna vegen we de hele handel aan en om vier uur zijn we dan klaar.

Als je zo op stal bezig bent, vind ik het altijd weer leuk om menselijk gedrag te observeren. Er zijn erbij die mij altijd even hartelijk begroeten, sommigen houden hele verhalen over hun paard, sommigen zeggen niet zo veel maar helpen wel altijd mee en soms zie je dingen waarvan je denkt: niet lachen nu. Sinds kort is er namelijk een nieuwe ruiter op stal. Hij is een paar jaar jonger dan ik en beleert jonge paarden. Dat vinden veel klanten maar wat interessant en er is één groep in het bijzonder die zijn bezigheden wel enorm waardeert. Gistermiddag waren er bij het paarden binnenhalen ineens een stuk of zes meiden aanwezig en waar ze anders wel gezellig kletsen met elkaar, was het nu extreem gezellig. Er werd veel gelachen, meer dan anders. De reden werd al gauw duidelijk: híj was op stal. Toen híj eraan kwam, deden de meiden zo mogelijk nóg leuker en gezelliger en ze fladderden als vlinders om hem heen, bijna bedelend om aandacht. Stiekem moest ik lachen, want dit zag er wel wat komisch en doorzichtig uit. De nieuwe ruiter liet zich alle aandacht lekker aanleunen en met de hele groep verdwenen ze, de kantine in.

Waar was ik gebleven? O ja, de dag zoals die er hier uitziet. Goed, alle knollen zijn binnen en de stal is geveegd, tijd om weer naar binnen te gaan. Meestal speel ik nog wat met de meisjes. We zetten harde muziek op en gaan dan dansen, of we gaan kleuren, of we gaan fitnessen. Zij niet, ikke wel. Sinds ze ontdekt hebben dat zij als kettlebell kunnen dienen, willen ze dat het liefst elke dag doen. Ik pak dan hun handen en polsen vast, zij doen goede sokken aan (dat glijdt beter) en vervolgens volgen er twintig kettlebell swings met een kind in plaats van een kettlebell. Minder effectief, minstens zo leuk ;).

Om zes uur komt Rob (de vader) meestal thuis en ben ik vrij. Vaak heb ik mijn sporttas al klaar staan en stap ik in de mij zo geliefde bus om lekker naar de sportschool te gaan. Daar knal ik anderhalf uur en daarna naar huis, eten, nog wat lezen en slapen.

Om het weekend help ik mee op stal: van zeven tot negen voeren, paarden naar buiten doen en dan 70 boxen opstrooien (die andere 20 worden 's middags gedaan). Alleen opstrooien, want uitmesten doen ze met een machine (om de week of eens in de drie weken). Die vroege uurtjes op stal vind ik heerlijk. Als ik de stal binnenkom, hinniken alle paarden (niet om mij, maar om het voer dat ik kom brengen) en snuif ik die heerlijke paardenlucht op. Als het voeren gedaan is, gaan Geza en ik (of Mattheo en ik) de paarden buiten laten. We zeggen niet veel en dat is ook niet nodig. De paarden hier zijn trouwens superslim, want ze verstaan minstens vier talen. De klanten spreken in het Duits tegen ze, ik praat Nederlands als ik iets van ze wil, Geza Hongaars (volgens mij betekent iets als 'kifala' doorlopen, want dat roept ie nogal eens als ze niet doorlopen met het naar buiten gaan) en Mattheo Pools. En ze luisteren altijd. Mocht ik ooit een paard in mijn bezit krijgen, dan voed ik hem ook meertalig op. Superhandig.


Voor de rest: ja, van de week zat ik er even doorheen. Maar de dag erop begon heerlijk, want ik zat met zingende kindjes aan tafel (mag eigenlijk niet van mij, maar ach, toen ik zei dat ze nu weer moesten eten, deden ze dat ook braaf), ben 's middags met Rob, de meiden en Lotta (hun Bernersennenpup die nu een paar weken bij ons is) naar de speeltuin geweest en Stine kwam me kusjes brengen. Op zulke momenten besef ik dat misschien alle clichés over moeder zijn waar zijn: dat je kinderen soms het bloed onder je nagels vandaan halen, maar een poosje later ook weer alles goedmaken door iets superliefs te doen. En ik bén niet eens hun moeder, kun je nagaan.

Het is net als in het gewone leven: op en neer, op en neer Of als squats, die gaan ook op en neer. Speaking of which: het is tijd om naar de sportschool te gaan. En daarna de sauna in. Alleen. Met een boek. En een super grote zachte handdoek.